Edo Komon is naar verluidt ontstaan uit fijne patronen die werden aangebracht op de formele kleding van de krijger, genaamd "Kamishimo," in de Edo Periode . In het midden van de Edo-periode werden de patronen echter geliefd en op grote schaal ook gebruikt door het 'gewone' volk. De patronen werden in de loop der tijd fijner en gevarieerder. De naam "Edo Komon" werd in 1955 gegeven toen Kosuke Komiya, die de traditionele techniek in stand hield, werd aangewezen als "Belangrijk Immaterieel Cultureel Japans Eigendom" om de Edo Komon te onderscheiden van andere veelkleurige fijne patronen.
Hoe komt een Edo Komon patroon tot stand?
Het maken van het papierpatroon
Het papierpatroon wordt gemaakt door verschillende papiersoorten met persimmon-astringent in lagen op elkaar te plakken, zodanig dat de nerven van het papier elkaar kruisen ( "Kami Zuke" ). Dan wordt het patroon een paar dagen met rust gelaten om de kleverigheid van het persimmon-astringent te vergroten. De gelaagde papieren worden in de zon gedroogd. Nadat het patroon goed gedroogd is, wordt het in een kelder of in een kamer opgeslagen, waardoor het een niet rekbaar en waterbestendig papierpatroon wordt. Het aantal papieren patronen dat nodig is voor een ontwerp wordt bepaald door het patroon en de te gebruiken snijmethode. Over het algemeen worden 7 of 8 papieren patronen gebruikt. Deze worden gesneden op een ontwerp dat erop is geplaatst.
Snijtechnieken patronen
Er zijn 4 soorten snijtechnieken voor het maken van een patroon
(1) "Kiri(gimlet) Bori(carving)" - Een methode om perforaties te snijden door een kleine gimlet in de vorm van een halve cirkel te slijpen.
(2) "Tsuki (duwen) Bori". - Een methode om een lijn te snijden door de punt van een mes naar voren te duwen.
(3) "Hiki(trekken) Bori" - Een methode om een lijn in te kerven door de punt van een mes langs een stalen liniaal te trekken die tussen 2 punten is geplaatst.
(4) "Dogu Bori" - Een methode om patronen in te kerven met een mes (alleen het deel van het patroon) en dit loodrecht op papier te plaatsen.
Verven volgens de Edo Komon techniek
De patronen worden op een zeker moment bij elkaar gevoegd en verstevigd door enkele dunne zijden draden (draad inbrengen = 'Itoire') tussen de patronen te streken, waartussen persimmon-astringent is geplaatst. Het verfproces zelf begint met het aanbrengen van "Hikinori" (aanbrengen van lijm). De "Namanori" (rijstlijm gemaakt van kleefrijst) wordt dun en gelijkmatig op een lange houten plaat aangebracht en in de zon gedroogd. Dit wordt verschillende keren herhaald. Daarna wordt een doek op een houten plaat gespannen, nadat het met water is bevochtigd en gelijkmatig is geborsteld.
Een papieren patroon wordt op de doek gelegd en met een bamboe spatel wordt het met weerstand vastgeplakt om alle details van de patronen te bedekken ("Katazuke" (patroon aanbrengen) .
Hierna komt het werkelijke verven (= "Jizome') van het doek. De pasta vermengd met kleurstof wordt met een spatel over het gehele patroon aangebracht. Deze handeling wordt "shigoki" genoemd. Daarna wordt de geverfde doek van de plaat gehaald en wordt er zaagsel overheen gestrooid om te voorkomen dat de lijm verschuift tijdens het stomen.
De natuurlijke kleuren op het doek worden bij een hoge temperatuur gestoomd, zodat de geverfde kleur op het doek wordt gefixeerd. Daarna wordt het doek gewassen om lijmresten te verwijderen ("Mizumoto").
Het laatste bewerkingsdeel is het in water spannen van het doek ("Yunoshi"). Hier wordt het doek nadat het in heet water is ondergedompeld gedroogd en opgespannen om geretoucheerd "Jinaoshi" worden. Eventuele oneffenheden van de patronen worden met een penseel bijgewerkt.
Na het onderdompelen in heet water, wordt de doek gedroogd en opgespannen.
Meer informatie over de Ise Katagami (sjabloonpatronen) en foto's zijn te vinden op de volgende website: https://warkinglearn.com/ise-katagami/586/
Reactie plaatsen
Reacties